Woensdag 1 juli 2015 tm zaterdag 3 juli 2015

Eindelijk kunnen we uit Lago Agrio vertrekken. Na 7 dagen heb ik (frans) het hier wel gezien..... Het wordt vandaag een lange autorit van een uurtje of 8 met een prive-chauffeur. Hij is gisteren vanaf Quito hierheen gereden en brengt ons vandaag terug. We weten nu dat de weg over zo'n 35 km tot 16:00 afgesloten is als gevolg van meerdere aardverschuivingen. Omrijden is geen optie. We doen het dus rustig aan en stoppen onderweg voor wat foto's. Het is een bochtige bergweg die doet denken aan de Zwitserse bergwegen, alleen dan veel bosrijker. Om 13.00 uur zijn we al bij de wegblokkade; 3 uurtjes wachten dus; lekker boekje lezen in de auto. Onze chauffeur gaat na een uur toch maar eens met meneer agent praten en warempel als enige mogen we (rustig) doorrijden. Hier laat het landschap de vele littekens van de aardverschuivingen goed zien. Op meerdere plekken is de weg voor een deel weggeslagen en wordt er met man en macht gewerkt om de wegen te herstellen.

We komen langs de plaats waar morgen naar toe moeten (Papallacte), maar omdat daar geen autoverhuur is moeten we eerst naar Quito. Vanaf hier een lege, brede 4 baans weg die ons over een pas van ruim 4000 meter voert. Dat schiet lekker op. 2 uur eerder dan gepland komen we aan in het hotel. In het hotel bevindt zich ook het reisbureau Pure Ecuador en daar spreken we alles mee door. Handig dat er een Nederlandse werkt. We moeten alleen de rekening nog betalen en dan zijn de komende 2 weken ook geregeld, Dat betalen valt nog niet mee omdat we van een Nederlandse rekening naar een Nederlandse rekening in dollars moeten overboeken. Uiteindelijk wordt het bedrag naar euro's terug gerekend en dan is het zo geregeld.

De volgende ochtend gaan we met de taxi naar het autoverhuurbedrijf en na lang wachten en papierwerk hebben we de auto. Het is een andere, grotere en duurdere dan dat we eerst hadden, maar nu zijn we daar heel blij mee omdat er veel meer beenruimte is. Onze GPS gaat aan en we gaan op weg naar Papallacte op een hoogte zo'n 3300 meter. Al snel zijn we de stad uit en rijden weer op de 4-baans weg naar boven. Daar is het inmiddels bewolkt en gaat het regenen; geen mooie plaatjes dus. We zijn er al vroeg maar kunnen al wel ons huisje in. Het is een soort bungalowpark met een groot aantal warmwaterbaden.

Dan kunnen we even bijkomen van de afglopen week. Het lopen gaat niet zoals ik (monique) wil en moet echt tot het noodzakelijkste (toilet) beperkt worden. Verder been omhoog of dat nu in de auto of het restaurant is. Frans is nog een klein wandelingetje gaan maken om wat van de omgeving te zien en daarna toch nog even naar een zwembad gegaan. Dit was al te ver en de volgende keer doen we de 200 meter gewoon met de auto.

De volgende ochtend staat Frans vroeg op om vogeltjes te gaan spotten. Hij loopt dezelfde wandeling maar komt nauwelijks vogeltjes tegen. Hij maakt wel mooie foto;s van een nabij gelegen antisana vulkaan (5758 m). Daarna gaan we in de pool bij het huisje zitten, veel eenvoudiger en lekker warm.

Na het ontbijt gaat Frans weer wandelen. Eigenlijk wil hij met de gids op pad, maar die heeft een dagje vrij. Hij heeft wel een kaart met de routes die er zijn en met de GPS gaat hij op pad. Na een paar uurtjes is hij weer terug. Ik heb ondertussen lekker zitten internetten en andere dingen gedaan en maar weer in de pool gaan zitten. Ik probeer oefeningen voor mijn been te doen, zodat ik daar meer mee kan, maar moet wel door de pijn heen bijten. Toch zal dit moeten en moet het been goed strak gezwachteld blijven.

Daarna gaan we nog even met de auto een zeer klein rondje maken en drinken wat bij het zwembad, en ja met de auto terug naar het huisje. 's avonds nog even van het warme water genieten, eten en voetballen kijken (Copa America). Dan wordt het al weer bedtijd en gaan we bekijken hoe we deze nacht weer doorkomen. Morgen gaan we weer verder en dalen we weer wat af.

Ik (monique) voel me net een japannertje; wat we gezien hebben bekijken we wel op de foto's.