Zaterdag 4 juli 2015 t/m maandag 6 juli 2015

Op ons gemak staan we op en gaan nog even een warm bad nemen. Na het ontbijt pakken we alles in en gaan op weg naar onze nieuwe bestemming in de buurt van de vulkaan Cotopaxi . Een van de grootste vulkanen, en zeker de grootste nog actieve vulkaan. We rijden over de avenue der vulkanen, alleen die moet je dan wel kunnen zien. Ecuador kent vele vulkanen die rechts en links van de weg van Noord naar Zuid moeten liggen, maar als het bewolkt is zie je ze niet.

Onderweg slaan we af naar de ingang van de Cotopaxi vulkaan en na zo'n 20 km hobbelen komt deze met stukjes uit de wolken te voorschijn. We gaan echter niet het Nationaal Park in omdat het al laat is en dan nog een heel eind hobbelen. Dat is een beetje te veel voor mij (Monique). We gaan terug en gaan ons hotel zoeken. Van dit hotel hadden we maar een vreemd adres en wisten we niet waar het precies was. Eerst zijn we in Latacunga gaan zoeken, maar daar was het niet. Dan maar 20 km terug naar Lasso en daar gaan zoeken. Daar kwamen we borden tegen en na wat kruip door sluip door kwamen we bij een heel oud mooi gebouw. Hacienda La Cienega van meer dan 350 jaar oud.

s Avonds daar lekker gegeten en eindelijk een nacht eens een beetje kunnen doorslapen. Dat was de eerste keer in heel de vakantie.

De volgende dag gaan we een autotocht maken en ik posteer mezelf achterin met Frans als privéchauffeur. We gaan naar Laguna Quilotoa, een groot kratermeer. Over een goede weg, door zeer gecultiveerd landschap op grote hoogte, komen we er aan. Het is een toeristische attractie. Na een heel klein stukje lopen komen we bij het uitzichtpunt en blijven daar even kijken en foto's maken. Nog even wat drinken en dan gaan we door.

We willen graag een rondje rijden en niet dezelfde weg weer terug, maar weten niet of dat mogelijk is en wat de kwaliteit van de weg is. Daar komen we ook niet echt achter, maar we wagen het er wel op. Het eerste deel van de weg is gewoon goed asfalt en daarna gaat de weg over in een goed grindpad. Als we dan aan de andere kant van de vallei in een dorp komen gaat de weg weer over in asfalt. Dat was dus niet zo moeilijk. Over een goede weg weer terug naar het hotel. Echter wij vonden het niet zo moeilijk maar iemand anders dacht daar anders over. Diens auto lag flink in de kreukels in een ravijn en moest eruit getakeld worden. Ook wel een happening. Met mancetta's (lange hakmessen) is een hele baan vrijgemaakt als spoor. De sleepauto trekt de auto omhoog, maar heeft veel te weinig power. Een plaatselijk boertje uit de buurt, in zijn zondagse pak en zondagse pet helpt, evenals vele andere mensen. Meter voor meter wordt de auto omhoog getakeld en iedereen kijkt nauwkeurig toe.

De weg is nl geblokkeerd door de sleepwagen en de tractor. Na zo'n 2 uur is de auto boven en wordt de weg weer vrijgegeven. Inmiddels is het gaan regenen en rijden we in een uurtje terug naar het hotel.

De volgende ochtend willen we eerst nog naar de Cotopaxi vulkaan (5897 m), voordat we naar Banos doorrijden. We nemen nu de zuidelijke toegangsweg en na wat administratieve handelingen mogen we het National Park binnen. We zijn er op tijd en de weg is best te berijden, ook al hobbelt deze. We zijn al snel bij de lagune en Frans gaat een rondje wandelen (ca 1 uur). De lagune heeft een bijzondere eendenpopulatie. Helaas laten ze zich niet zo gemakkelijk zien in het hoge gras. Ik blijf bij het uitzichtpunt zitten en bekijk de omgeving.

Soms komt de Cotopaxi te voorschijn uit de wolken en maak dan snel wat foto's. Daarna rijden we toch verder naar boven tot een hoogte van ruim 4650. Op de parkeerplaats aangekomen is het nog een stuk lopen naar de hut “niet aan te raden voor personen met hart of bloed problemen”. Dat naar boven lopen was ik toch al niet van plan. We hebben nog even gewacht of het open zou trekken, maar helaas. Daarna zijn we richting Banos vertrokken; eerst een stuk over de snelweg en dan binnendoor. Inmiddels had de GPS er de brui aan gegeven en via de kaart werd je ook niet veel wijzer. Gelukkig hebben ze hier de bewegwijzering goed voor elkaar. We kiezen voor de weg bovenlangs naar Banos maar deze blijkt geblokkeerd te zijn door meerdere aardverschuivingen; dan maar weer ruim 20 km terug rijden en hopen dat daar wel een brug is waar we de rivier over kunnen. Dat blijkt te kunnen. Aangekomen in Banos moeten we ons hotel nog zoeken, maar dat valt niet mee. We vragen het oom agent en onder begeleiding van 4 motor-agenten worden we na even zoeken op het juiste adres afgeleverd. Wij zaten er maar 1 straat vanaf. In Banos blijven we 3 nachten en gaan we de bloedwaardes laten meten. Dan weten we hoe we ervoor staan.