Dinsdag 7 juli 2015 t/m Donderdag 9 juli 2015

Vanochtend als eerste naar de kliniek om bloed te laten afnemen. 's middags is de uitslag bekend. Kosten van dit alles $ 6. In Nederland zou je daarvoor alleen de injectienaald nog maar hebben.

Voor Frans gaan we excursies proberen te regelen; 's middags kan hij mogelijk gaan klimmen en de volgende dag gaat hij mee met de jungle-tour. Daarna gaan we een tocht maken langs diverse watervallen. Die wat verder van de weg liggen gaat Frans alleen doen en die aan de weg liggen ga ik ook bekijken.

We hebben nog niets gehoord van het klimmen en gaan even bij het burootje langs; de gids heeft niets van zich laten horen dus het klimmen gaat niet door. Wij rijden nog wat verder door de omgeving en gaan uiteindelijk terug naar de kliniek. De bloedwaarde is iets aan de lage kant, maar de medicatie wordt niet aangepast.

We geven alle info door aan Eurocross in Nederland en zien wel wat zij zeggen. Dat horen we de volgende dag wel, vanwege het tijdverschil.

's Avonds met de auto naar het centrum om te gaan eten. Dat is maar een paar 100 meter, maar voor mij nog te ver. We eten een lekker pizza en gaan met een goed gevulde, nog steeds gekleurde buik van de prikken, weer naar het hotel. Nog even lezen en wat op de laptop doen en dan morgen vroeg weer op want de tour voor Frans begint al vroeg.

Frans is op pad naar de jungle met nog een paar Amerikanen. In de ochtend brengen ze een bezoek aan een opvang van met name in beslag genomen dieren die, als het goed is, weer in de vrije natuur uitgezet gaan worden. Vervolgens staat een bezoekje aan een Kichwa-dorp op het programma.

Het weer wordt in de middag in de jungle niet een beetje, maar heel erg treurig. Tijdens de wandeling door het regenwoud naar een waterval en een kanotocht in een (instabiele) authentieke uitgeholde boomstam regent het continue pijpenstelen. Het regent zo hard dat het eigenlijk niet verantwoord is de camera uit de tas te halen!

Ik (monique) heb een dagje vrij en blijf in het hotel en wandel een stukje door het stadje. Contact gehad met de medische staf in Nederland en die geven aan dat ik mogelijk volgende week woensdag zou mogen vliegen; donderdag dan pas terug in Nederland. Dat is ook de insteek die we hadden met het herziene reisprogramma. Mijn bloedwaarde is nog wel wat laag; is 1,95 en moet tussen de 2 en 3 liggen. Maar dat kan met het aanpassen van de medicatie bijgesteld worden. Voor nu laten ze het even zo, maar moet het nog wel opnieuw laten testen, dan stellen ze het eventueel pas bij. Op zich goed nieuws dat het einde hier in zicht komt.

De reisorganisatie en de medische staf hebben ook contact gehad en de tickets worden naar woensdag omgezet; zij achten dat allemaal haalbaar. Nu nog de vraag waar ik de test kan doen en hoe kom ik daar achter. Ik heb het hotel in Puerto Lopez maar gaan mailen en die kwamen met het goede nieuws dat er een laboratorium is waar ik de test maandag kan doen. Dan gaan we dan maar gewoon daar doen en dan snel met Nederland schakelen voor eventuele bijstelling van de medicatie.

Ik ga nog een wandelingetje maken door het stadje en ga verder op het terras een boek lezen. Frans is eerder terug dan ik verwacht had. 's Avonds eten we wederom lekker bij een tentje om de hoek. Daarna de foto's nog uitzoeken en dit verhaal alvast maken.

De volgende ochtend gaan we vroeg op pad; we hebben een langre rit voor de boeg. Monique gaat weer lekker achterin zitten en we rijden eerst om de Chimborazo vulkaan (de hoogste van het land 6310 m) bij Riobamba. Aan de achterkant komt de vulkaan uit de wolken en kunnen we deze goed zien. Op grote hoogte bevindt zich hier ook het leefgebied van de vicuna's, rustig grazend langs de kant van de weg.

Daarna gaan we door naar Cuenca, onze volgende stop. Alleen bij Riobamba gaat het fout, we gaan de verkeerde kant op en komen in de stad terecht. Na een uurtje zijn we weer op de kruising waar we eerder ook waren en nu gaan we de andere, goede, kant op. Onderweg wordt het mistig, kronkelt de weg behoorlijk en moet je van vrachtauto naar vrachtauto slalommen.

We gaan nog naar Ingapirca, een inca-ruine, waar we een interessante rondleiding krijgen. Het wordt echter al laat en we moeten nog een heel stuk rijden naar Cuenca. In het donker bereiken we de stad, maar dan moet het hotel nog gevonden worden. We hebben geen idee waar we ons bevinden in de stad; de gps heeft het begeven en richtingbordjes kennen ze hier niet. Uiteindelijk maar google maps aangezet en toen was zo duidelijk waar we zaten en welke kant we op moesten. Toch was het omslachtig omdat alles 1-richtingsverkeer is. Maar we zijn er gekomen.