Vrijdag 10 juli 2015 t/m Dinsdag 14 juli 2015

We ontbijten vroeg en gaan op pad naar het National Park Cajas. In de oorspronkelijke planning hadden we in dit park graag een paar wandelingen gemaakt, maar dat gaat het nu niet worden. We plannen een korte wandeling om een indruk te krijgen. Hoe hoger we komen hoe guurder het weer wordt; regen, wind, kou. Bij het informatiepunt aangekomen gaat Frans toch een korte wandeling om een van de vele lagunes maken. We schatten in dat dat zo'n 1,5-2 uur wandelen is. Ik blijf in het informatiecentrum en heb uitzicht over de lagune en bekijk een info film over het gebied. Binnen is het net zo koud als buiten, alleen je zit er droog. Na zo'n 1,5 uur is Frans terug en heeft hij een prachtige wandeling gemaakt; hij zou er zo nog een paar willen maken zo mooi is het er (één van de plekken om nog eens voor terug te komen!). We drinken een kop warme chocolademelk, want zo'n weer is het wel.

's Middags gaan we het centrum van Cuenca bekijken. We gaan te voet en zien wel hoe ver we komen. Het zijn maar een paar blokken. Op mijn elf-en-dertigste loop ik, en dat gaat goed. We bekijken de belangrijkste gebouwen en kijken nog even bij de rivier. Eindelijk vinden we een terrasje waar we wat drinken. Terrasjes kennen ze hier in Ecuador niet zo, terwijl ze er genoeg leuke plekken voor hebben. Daarna willen we nog naar de binnenmarkt en nemen maar een taxi. Dat hadden we ons beter kunnen besparen. Het is maar een paar blokken weg en de taxichauffeur gaat helemaal de verkeerde kant op rijden. Wij hadden een kaart, die we de chauffeur ook hebben laten zien, en zagen dat hij de andere kant op reed. Na enig navragen en het weer tonen van de kaart had de chauffeur door waar hij heen moest. Toch nog even een sightseeing gehad! De mercado is een stuk leuker en gezelliger dan de Rotterdamse koopmarkt; hier kunnen ze nog wat van leren. Overal wordt er gekookt tussen de varkenskoppen, worsten worden gedraaid en oude vrouwtje zitten gelaten tussen de groentekramen.

Daarna op het gemakje terug naar het hotel gelopen en dat was dan ook wel weer genoeg gelopen voor vandaag. Het viel niet tegen het lopen, als het maar heel rustig gaat.

De volgende ochtend gaan we weer op tijd op pad omdat een lange autorit (ruim 400 km) voor de boeg hebben. We stijgen eerst weer naar naar ruim 4000 meter door het National Park Cajas. Het weer is nu beter, geen regen, maar ook geen tijd om te wandelen. We rijden door en dalen snel af naar zeeniveau. Onderweg moeten we door een dik wolkendek en zien nauwelijks een hand voor ogen, maar we komen er doorheen. Daarna hebben we vlakkere wegen door een landschap van koffie-, bananen- en suikerrietplantages en rijden vervolgens door de buitenwijken van Guiyaguil. Richting de kust wordt het weer ruiger en bergachtiger. Hier laat vooral de zwarte gier zich regelmatig en in grote getale zien.

In de buurt van Puerto Lopez willen we een binnenweg nemen die op de kaart staat zodat we een stuk van ongeveer ca 80 km afsnijden. Het eerste deel gaat over goed asfalt maar gaat dan over in een grindpad. Maar welke moeten we nu hebben. Op de kruising zijn agenten met een vrachtwagen bezig geweest en we vragen snel de weg. We snappen er niet veel van, alleen dat we rechtsaf moeten. De agenten geven aan dat we ze moeten volgen en na een escorte (met zwaailichten) van ruim 20 km komen we weer op de een asfaltweg aan. Echter alleen niet op het punt dat we gehoopt hadden. We moeten nog zeker 60 km doorrijden. Dit is de weg weg die we eigenlijk wilde afsteken. Maar we hebben wel één van de mooiste tocht gemaakt die we zeker zelf niet zouden hebben gedaan; we zouden zijn omgekeerd.

In Hosteria Mandala hebben we nog wat gegeten en gedronken en zijn nog even naar het tegenover gelegen strand gegaan. De tour voor de volgende dag is geboekt. De temperatuur van zo'n 30 graden is hier aangenaam.

De tour gaat naar een eiland Isla de la Plata, dat ze ook wel klein Galapagos noemen. We gaan er met een bootje heen en het is ca 1 uur doorvaren. Onderweg zien we groep walvissen en gaan daar even bij kijken; ze zijn een beetje lui. Op het eiland is een wandeling. Monique gaat op het strand liggen en Frans gaat met de groep mee. Na even op het strand te hebben gelegen is dat toch veel te warm en gaat ze een boekje lezen bij het ontvangstcentrum van het eiland (10 meter verderop). De groep loopt de lange wandeling en na een paar uur komen ze terug. Frans heeft veelal hetzelfde gezien wat ook op de Galapagos te zien is; vandaar de naam. Nog even een uurtje snorkelen om de tour compleet te maken. Monique gaat ook mee, omdat in het water er geen druk op haar been komt te staan. We zwemmen nog even met een gehandicapte schildpad mee en gaan nog wat visjes bekijken. Daarna in (letterlijk) vliegende vaart, met hoge snelheid bonkend tegen de golven, weer terug naar de kust. Zeker een gezellige en leuke dag gehad.

Maandag is het eerst tijd om naar het laboratorium te gaan om de bloedtest te laten doen. Daarna gaan we bij de pier kijken waar alle vissersbootjes op het strand binnen komen en waar het een drukte van belang is. De vis wordt door “de jeugd” verhandeld en/of ter plekke schoongemaakt. Mannetjes zijn druk in de weer om ijsblokken aan boord van de boten te krijgen.

Dan rijden we door naar het National Park Machalilla en bezoeken een kleine gemeenschap in het park. Ze hebben een museum met oudheden en er is ook een lagune. Deze heeft een heilzame werkingen en stinkt naar zwavel. Je moet je insmeren met modder en dat goed laten drogen. Dan kun je het er in de lagune afzwemmen en dat is goed voor je huid. Als pinguins staat iedereen in de zon te drogen.

We rijden door naar een nabijgelegen, mooi, strand waar we nog even gaan liggen en zwemmen. We hebben maar een parasol gehuurd want het is heet op het strand als de zon schijnt.

Dan wordt het tijd om de bloeduitslag op te gaan halen en zover wij kunnen interpreteren is deze nu goed. Dus dan mogen we woensdagavond vliegen. We geven dit door aan Nederland en moeten nog even op de bevestiging wachten, maar morgen gaan we al richting Guiyaquil, van waaruit we terug gaan vliegen.

We doen het vandaag rustig aan. We hebben zo'n 400 km voor de boeg om in Guiyaquil te komen. We proberen eerst nog een “fit to fly” brief te regelen, maar eurocross heeft het te druk en krijgen we dus niet te pakken. SMS-en biedt uitkomst!

We rijden over de kustweg met aan de ene kant uitzicht over de Pacifische oceaan, aan de andere kant een afwisselende landschappen van ruige bossen, grote zoutwinningsvelden en dorre grasvlakten met laag, kaal struikgewas. We pikken nog even het meest westelijke puntje van Ecuador mee (Punta La Chocolatera), spotten nog een aantal walvissen ver op zee en kijken nog even bij wat zeeleeuwen.

We vervolgen onze we langs vele gezellige kustplaatsjes maar moeten al snel het binnenland in. Monique vindt op de kaart nog een “leuk” omweggetje. In de hoop dat deze geasfalteerd is volgen we de route. De eerste 25 km is inderdaad geasfalteerd, al is het slalommen tussen de koeien, de varkens en de vele gaten in de weg. De weg gaat over in een zandpad, met nog meer kuilen en gaten. We volgen de elekriciteitsmasten, die zullen vast wel ergens uitkomen! Na 20 km hobbelen komen we plots weer op de normale weg. Het is al laat, dus rijden we zo snel mogelijk naar de stad om de auto in te leveren en naar het hotel te gaan. Het is een gekrioel van auto's in de stad en als je de andere kant op moet dan moet je moeite doen om via vele bochten je weg weer te vinden. Eindelijk zijn we bij de Avis en kunnen we de auto inleveren (deze is wel weer erg smerig!!); dan met de taxi naar het hotel. We checken vast in op de vlucht en bekijken even wat voor ons de beste plaatsen zijn (langs het gangpad). Nog even de “fit to fly” en boardingpassen afdrukken en dan hebben we de papieren om naar huis te kunnen.